พุทธศักราช ๒๓๐๑ รัชสมัย สมเด็จพระที่นั่งสุริยาศน์อมรินทร์ หรือ สมเด็จพระเจ้าเอกทัศ (วิทยา วสุไกรไพศาล) พระเจ้ามังระ (อภินันท์ ประเสริฐวัฒนกุล) ยกทัพมาตีกรุงศรีอยุธยา มี เนเมียวสีหบดี (นิรุตติ์ ศิริจรรยา) เป็นแม่ทัพฝ่ายเหนือ มังมหานรธา (สุเชาว์ พงษ์วิไล) เป็นแม่ทัพฝ่ายใต้ศึกครั้งนี้สร้างความหวาดกลัวให้ชาวไทย เพราะทัพอังวะปล้น ฆ่า ข่มขืน ชิงทรัพย์ของชาวบ้านตลอดรายทางเพื่อมุ่งสู่กรุงศรีอยุธยา ขณะเดียวกัน ทัพ (พงศกร เมตตาริกานนท์) ทหารผู้มีฝีมือแห่งบ้านคำหยาด แขวงวิเศษไชยชาญ ทนรับใช้ขุนนางที่ชิงดีชิงเด่น รักตัวกลัวตายไม่ไหว จึงหนีจากกองทัพกลับมากราบเท้า หมู่เที่ยง (ธีระพงศ์ เหลียวรักวงศ์) อดีตทหารผู้เป็นพ่อ กับ นางจันทร์ (ปวีณา ชารีฟสกุล) ผู้เป็นแม่ จึงถูกเพื่อนรัก นายกองสังข์ (ปรมะ อิ่มอโนทัย) และ หมู่ขาบ (ฐกฤต ตวันพงศ์) ที่มากวาดต้อนครัวไทยไปกรุงศรีฯ ถืออำนาจบาตรใหญ่หาเรื่องว่าทัพหนีทหาร และอ้างการอพยพหวังรวบรัด จวง (สาวิตรี สุทธิชานนท์) น้องสาว ของทัพเป็นเมีย ขณะที่ขาบก็แอบรัก เฟื่อง (กัญญ์ณรัณ วงศ์ขจรไกล) คนรักของทัพ สังข์สั่งทหารจับตัวทัพจนเกิดการต่อสู้ สังฆ์กับขาบสู้ไม่ได้จึงยอมล่าถอยไป