เมล กิ๊บสัน กลับมาแสดงนำ, เขียนบท และอำนวยการสร้าง ใน How I Spent My Summer Vacation หนังแอ็คชั่นสุดระห่ำ มันส์ไม่มีเม้ม ที่จะทำให้คุณนึกถึง “ริกส์ คนมหากาฬ” จากทีมผู้สร้าง Braveheart และ Apocalypto

เมื่อ ไดร์เวอร์ (เมล กิ๊บสัน) ซิ่งรถผ่านเขตแดนระหว่างอเมริกา-เม็กซิโก โดยมีผู้โดยสารปริศนาจมกองเลือดอยู่เบาะหลัง ถึงแม้ว่าจะสามารถหนีออกจากอเมริกาได้ แต่เขาก็ถูกกองตำรวจเม็กซิโกจับขังคุกเม็กซิกัน ที่ขึ้นชื่อว่า โหด ดิบ เถื่อน ที่สุดในโลก  แต่ที่นั่นเองที่ ไดร์เวอร์ ก็ได้รู้จักกับแม่ม่ายสาวและลูกชายวัย 10 ขวบของเธอ ซึ่งช่วยให้เขาเรียนรู้วิธีเอาตัวรอดภายในสถานที่แห่งนี้

ถ่ายทำในประเทศเม็กซิโก How I Spent My Summer Vacation เป็นผลงานการอำนวยการสร้างและเขียนบทโดย เมล กิ๊บสัน กำกับโดย เอเดรียน กรุนเบิร์ก ที่เป็นผู้กำกับสองกองให้กับหนังสุดมันส์อย่าง Apocalypto, Man on Fire และ The Legend of Zorro โดยมีทีมงานอย่างผู้กำกับภาพ เบนวา เดบีย์ (The Runaways, Vinyan), ผู้ตัดต่อภาพ สตีเว่น โรเซนบอม (Braveheart, X-Men, The Last Samurai), ผู้ออกแบบงานสร้าง เบอนาร์โด ทรูจิโล (Babel, The Mask of Zorro), และประพันธ์เพลงโดย แอนโตนิโอ พินโต (Love in the Time of Cholera, City of God)

เบื้องหลังการสร้าง

มันถูกเรียกว่าคุกที่เลวร้ายที่สุดในเม็กซิโก ทั้งเรื่องความรุนแรง การคอรัปชั่น และจำนวนนักโทษอันมหาศาล มันชื่อ เอล ปัวบลิโต สังคมที่อยู่หลังลูกกรงที่มีนักโทษเป็นผู้คุมทุกอย่าง ยาเสพติดถูกซื้อขายกันอย่างเสรี ไม่ว่าใครก็ตามก็สามารถเข้ามาเยี่ยมได้ทุกเมื่อ ตราบใดด็ตามที่ผู้คุมได้รับค่าตอบแทนอย่างดี

เอล ปัวบลิโต ถูกสร้างขึ้นในปี 1956 ที่ทิฮัวนา เพื่อรองรับนักโทษจำนวน 2,000 คนในการทดลองระบบแบบใหม่ ที่สุดท้ายแล้วผิดพลาดอย่างร้ายแรง เมื่อพวกเขาอนุญาตให้ครอบครัวได้มาอาศัยอยู่ด้วย ด้วยความหวังที่จะทำให้นักโทษไม่รู้สึกว่าตัวเองถูกตัดขาดจากสังคมและโลกภายนอก ทำให้ภรรยา ลูก แฟน และทุกคนในครอบครัวเข้ามาอยู่ในคุก บางคนก็มาอยู่ถาวร บางคนก็ไปๆมาๆ ในนี้มีทั้งการแต่งงาน เด็กเกิดใหม่ และคนแก่ที่เสียชีวิต

เอล ปัวบลิโต หมายความว่า “เมืองเล็ก” ซึ่งมันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ ในสถานที่แห่งนี้มีบ้านโทรมๆทั้งหมด 700 หลังคาเรือน และร้านค้าที่ถูกจัดตั้งขึ้นในลานอเนกประสงค์ ร้านค้ามีการขายของทุกอย่างที่ต้องการ และทุกคนก็สามารถซื้อได้ทุกอย่างตามราคาค่างวด

เงินคืออำนาจ มันสามารถซื้อทุกอย่างได้ตั้งแต่ยาเสพติด จนไปถึงความคุ้มครองจากอันตรายจากโลกภายในคุก การเป็นนักโทษถูกตีความใหม่ขึ้นมา เมื่อนักโทษยังสามารถก่ออาชญากรรมได้จากทั้งในและนอกสถานที่ โดยมี เอล ปัวบลิโต เป็นเหมือนโลกที่ถูกปกป้องเอาไว้

กลุ่มที่ทรงอำนาจมากที่สุดใน เอล ปัวบลิโต ถูกเรียกว่า ไมซีโรนส์ ที่แปลว่า “หมูกินข้าวโพธ” พวกเขามีกลุ่มรักษาความปลอดภัยเป็นของตัวเอง กองกำลังมีอาวุธทุกชนิด ตั้งแต่ .38 ไปจนถึง อูซี่ เดอะ ไมซีโรนส์ ถือเป็นกลุ่มที่ควบคุมทุกอย่างภายในบริเวณคุก ซึ่งก็รวมถึงเจ้าหน้าที่คุกกว่า 400 ชีวิตที่รับเงินใต้โต๊ะ เพื่อที่จะทำเป็นไม่เห็นเมื่อมีการลำเลียงอาวุธและยาเสพติด หรือนำของฟุ่มเฟือย เช่น อ่างจากุซซี่หรือตู้เย็นเข้ามาในฐานทัพอันโอ่โถงของ เดอะ มาซิโรนส์

ในวันที่ 20 สิงหาคม 2002 ในตอนเช้าตรู่ กองทัพทหารเม็กซิกันกว่า 2,000 นาย บุกเข้ามาใน เอล ปัวบลิโต เพื่อที่จะย้ายนักโทษทั้งหมดไปที่ เอล ฮอนโก ไม่เพียงแค่ไม่กี่ชั่วโมง เอล ปัวบลิโต ก็กลายเป็นอดีต โดยในช่วงระหว่างการบุกยึด มีนักโทษชาวอเมริกันกว่า 80 คน และมีเด็กและผู้หญิงกว่า 600 คนที่ที่อยู่ท่ามกลางนักโทษกว่า 6,000 คน

How I Spent My Summer Vacation ใช้เวลาประมาณ 2 เดือนในการถ่ายทำในที่ เวรา ครูซ ที่สถานกักกัน อิกนาซิโอ อัลเลนเด้ ซึ่งถูกใช้แทนที่ เอล ปัวบลิโต โดยนี่คือครั้งที่สองที่ เมล กิ๊บสัน และทีมงานของเขามาถ่ายทำหนังใน เวรา ครูซ หลังจากครั้งแรกกับหนังเรื่อง Apocalypto ในปี 2006

สถานกักกัน อิกนาซิโอ อัลเลนเด้ ถูกสร้างขึ้นมาเมื่อ 105 ปีที่แล้ว เพื่อใช้แทนคุกเก่าที่อยู่ใต้ดินของอาคารเทศบาล แห่งพอร์ท ซิตี้ ซึ่งคุกแห่งนี้ก็กลายเป็นต้นแบบของสถานที่กักกันอื่นๆทั่วทั้งเม็กซิโก โดยในเดือนมกราคม ปี 2010 นักโทษ 300 คนสุดท้ายก็ถูกย้ายไปยังสถานที่กักกันที่ทันสมัยกว่า

มันเป็นงานสร้างของ เบอร์นาโด ทรูจิลโล ผู้ออกแบบงานสร้างที่ช่วยทำให้มันเหมือนมสภาพจริงมากที่สุด โลกของ เอล ปัวบลิโต ภายในสถานกักกัน อิกนาซิโอ อัลเลนเด และด้วยวิสัยทัศน์การสร้างสรรค์และการทำงานที่ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยของผู้กำกับศิลป์ เจย์ อารอสตี้ และผู้ออกแบบฉาก จูเลียตต้า อัลวาเลส ทำให้โลกของ เอล ปัวบลิโต กลายเป็นจริง

เบอนาร์โด ทรูจิโล เผยถึงการสร้างว่า “เอล ปัวบลิโต เป็นสถานที่ที่วุ่นวายมากที่สุด ที่ถูกสร้างขึ้นจากความฝันที่จะให้นักโทษได้ใช้ชีวิตอย่างมีอิสระภายในคุก แต่แล้วมันก็กลับกลายเป็นการทดลองที่ล้มเหลว มีทั้งเรื่องการคอรัปชั่นและความรุนแรงเกิดขึ้นตลอดเวลา พวกเราจึงต้องสร้างความสมจริงของสถานที่ที่ไม่มีการจัดระเบียบใดๆทั้งสิ้น โชคดีที่ว่าคุก อิกนาซิโอ อัลเลนเด้ อนุญาตให้เราทำกับสถานที่ได้อย่างเต็มที่ พวกเราทำลายกำแพงทิ้ง เพื่อสร้างสถานที่จากไม่มีอะไรเลย”

แต่ตอนที่คุก อัลเลนเด้ ยกเลิกการใช้งาน ทางการคิดว่าพวกเขาช่วยเหลือทีมงาน ด้วยการทาทุกสิ่งทุกอย่างเป็นสีขาวทั้งหมด ผู้กำกับศิลป์ เจย์ อาโรสตี้ เล่าว่า “พวกเราต้องทำให้มันกลับมามีลวดลายและสีของกำแพงก่อนที่จะถูกทาเป็นสีขาว และเรายังต้องจัดสรรพื้นที่ใหม่ทั้งหมด เพราะด้วยความคับแคบของแต่ละโซน เราต้องทำลายกำแพงแบ่งทิ้งเพื่อใช้มันเป็นลานหลักที่ถูกใช้เป็นตลาดในเรื่อง”

อาโรสตี้ เล่าต่อว่า “การดัดแปลงโครงสร้างของคุก เริ่มต้นหนึ่งอาทิตย์ก่อนที่ทางการจะอพยพนักโทษหมดทุกคน ทีมงานทำใช้เวลา 5 สัปดาห์ในการรื้อถอนและสร้างทุกอย่าง เพื่อที่จะทำให้มันกลายเป็น เอล ปัวบลิโต ที่เหมือนกับของจริงมากจนคิดว่าทุกคนเชื่อว่าพวกเราได้เข้าไปถ่ายในที่นั่นจริงๆ”

ทรูจิโล พูดถึงแรงบันดาลใจที่เขาได้จากคุก เอล ปัวปลิโต ว่า “เมื่อคุณเดินเข้าไปในห้องขัง คุณก็จะรู้สึกและได้กลิ่นว่ามันมีความสมจริง เพราะมันเป็นคุกที่ถูกใช้งานจริงมาก่อน คุณก็จะได้เห็นร่องรอยของการใช้ชีวิตว่านักโทษอยู่กันมายังไง พื้นที่เล็กๆแห่งนี้ถือเป็นตัวแทนตัวตนของคุณ พวกเราได้แรงบันดาลใจจากสิ่งที่คุณเห็นในตัวนักโทษ การสร้างความรู้สึกให้เหมือนกับบ้าน ในพื้นที่ที่น่าหดหู่มากที่สุดอย่างเช่นคุก นี่ถือเป็นสิ่งที่ทำให้เอล ปัวปลิโตมีความแตกต่าง”

ทรูจิลโล สรุปว่า “จากการค้นคว้าข้อมูล ผมพบว่าอารมณ์ขันก็มักจะเกิดขึ้นในคุก ตั้งแต่คุกเม็กซิกัน จนถึงคุกในลาตินอเมริกา จนถึงคุกในแอฟริกา สิ่งหนึ่งที่เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำอีกนั่นก็คือ ผู้คนจะสามารถหาอารมณ์ขันได้จากสถานการณ์ที่กำลังเจอ และผู้คนที่หาความงามของชีวิตได้ในสถานที่ที่คุณคิดไม่ถึง ไม่ว่าคุณจะอยู่ในแอฟริกา อินโดนิเซีย หรือเม็กซิโก มันจะมีความคล้ายคลึงกัน พวกเขาพยายามทำให้ชีวิตที่ซ้ำซากให้มีสีสันและมีสันทนาการมากขึ้น ซึ่งมันก็เป็นอารมณ์ที่เราต้องการสร้างให้กับภาพยนตร์เรื่องนี้”